Zincirsiz Reaksiyon - Unchained Reaction

Her bölümde farklı mesleklerden kişilerin oluşturduğu iki ekip karmaşık ve zincir reaksiyonlu mekanizmalar yaratarak yarışıyorlar. Ama bu eser domino taşı dizmeye benzemiyor.

Zincirsiz Reaksiyon - Unchained Reaction Digiturk Discovery Science kanalından yüksek görüntü kalitesi ile izleyebilirsiniz.

Zincirsiz Reaksiyon - Unchained Reaction

Gösterim tarihi: Zincirsiz Reaksiyon - Unchained Reaction  , Belgeselini Hafta içi Her Gün Digiturk Discovery Science Kanalın dan izleyebilirsiniz.

Zincirsiz Reaksiyon', Mythbusters dizisinden tanıdığımız Adam Savage ve Jamie Hyneman'ın sunduğu altı bölümlük yepyeni bir belgesel..

Her bölümde farklı mesleklerden kişilerin oluşturduğu iki ekip karmaşık ve zincir reaksiyonlu mekanizmalar yaratarak yarışıyorlar. Ama bu eser domino taşı dizmeye benzemiyor; bu dev makineleri yaratmak için ekiplerin akıllarını, yaratıcılıklarını ve bilgi birikimlerini kullanmaları gerekiyor. Ressamlar, roket bilimcileri, animasyon uzmanları ve mühendislerden oluşan ekiplere aynı araç gereç ve malzemelerle birlikte bir de tema veriliyor ve beş gün içinde eserlerini tamamlamaları isteniyor.

Yarışmada rafine mekanik hareketler, ateşleme teknikleri ve büyük çaplı yıkımlar teşvik ediliyor. Buzdolabından sarkaç yapmak? Tabii ki mümkün. Mancınıklar? Uçan daireler? Giyotinler? Hepsi mümkün, yeter ki zincirin bir sonraki halkasını harekete geçirsin.

İnanılmaz Buluşlar Zihnisinir'e İlham Verecek
Porof. Zihnisinir'in yaratıcısı İrfan Sayar da İnanılmaz Buluşlar' sezonunu sabırsızlıkla beklediğini söylüyor. Sayar, Benim gibi icat meraklısı biri için İnanılmaz Buluşlar Sezonu kaçırılmayacak bir fırsat olacak. Dünyayı Sarsan Buluşları ben de çalışmalarımda hep ilham almışımdır. Bu icatları sezon boyunca izlemek hem çok ilginç hem de eğlenceli olacak. Büyük buluşları olduğu kadar başarısız icatları bir araya toplayan Dünyayı Sarsan Buluşlar programını merakla bekliyorum diyor.

Polimeraz zincirleme tepkimesi (Polymerase Chain Reaction - PCR), DNA içerisinde yer alan, dizisi bilinen iki segment arasındaki özgün bir bölgeyi enzimatik olarak çoğaltmak için uygulanan tepkimelere verilen ortak bir isimdir.
Metod basitçe tüp içerisinde nükleik asitlerin uygun kosullarda çoğaltılması esasına dayanır. Bir çeşit "in vitro klonlama" olarak da tanımlanan PCR; 94 °C-98 °C aralığında gerçekleştirilen denatürasyon, 37 °C-65 °C aralığında gerçekleştirilen tavlama (İng. annealing) ve 72 °C'de gerçekleştirilen uzama aşamalarından oluşur ve bu döngülerin belirli sayıda tekrarlanmasına dayanır.

PCR yönteminin gelişmesinde en büyük katkıyı Taq Polimeraz enziminin bulunması yapmıştır çünkü bu enzim yüksek sıcaklıklarda dahi dayanabilen tek enzimdir. Bu enzim ilk olarak Yellowstone milli parkında bir kaplıcada yaşayan termofilik bir bakteriden izole edilmiştir.Dr. Kary B. Mullis 1980'li yıllarda yaptığı PCR çalışmaları ile 1993 yılında Kimya alanında Nobel ödülü almıştır.

PCR yaygın olarak tıbbi ve biyolojik araştırma laboratuvarlarında kalıtsal hastalıkların teşhisi, genetik parmak izlerinin tanımlanması, bulaşıcı hastalıkların teşhisi, genlerin klonlanması, babalık testi ve DNA hesaplaması gibi değişik konularda yaygın bir şekilde kullanılmaktadır.
PCR yöntemine dayalı olarak birçok primer olarak adlandırılan başlatıcı DNA teknikleri geliştirilmiştir. bu başlatıcı DNA'lar belli dizilere sahip ve sentetik olarak üretilebilen moleküllerdir. PCR'a dayalı RAPD, AFLP, SSR ve ISSR gibi markör teknikleri geliştirilmiştir. Bu teknikler birçok bitki ve hayvanda genetik akrabalığın teşhisinde türiçi ve türlerarasında kullanılmaktadır.

2 Aralık 1942′de aralarında bir de kadın bulunan 39 kişilik bîr bilim kurulu, Chicago Üıüversitesi'ndeki Stagg Field tenis kortuna İtalya doğumlu fizikçi Enrico Fermi'nin çevresini sarıyordu. Büyük bir uranyum ve grafit püf son derece önemli'bîr deneye tabi tutulmaktaydı. Topluluğa katılmış bilimadamlarının sessiz bakışları arasında ve saat 15.25′de nötron sayıcıları tıkırdamaya başlayınca Fermi de rahatladı. Fermi, çevresindekiere dönerek zincir reaksiyonu kendi kendini devam ettiriyor, dedi.

Bu sonuç, doğanın sırtını yere getirmek için üç yıldan beri süren bir çabanın ödülüydü. Otto Hahn ve Fritz Strassmann'm 1939 yılında yaptıkları deneyler, nötron, ile bonbardıman edilen uranyum atomlarının bazılarının daha hafif parçalara ayrıldıklarını göstermişti. Uranyum atomunun bir kısmı enerjiye dönüştüğünden kütle kaybı olmuyordu. Bir atomu parçalamak için bir nötron yeterli geliyor ve o nötron da kaybolmuyor, yalnızca bir çeşit nötron yatırım oluyordu. Kalıntılar arasında ortalama olarak iki ya da üç nötron bulunmaktaydı. Bu yeni nötronlar da ayrıca İki ya da üç yeni atomu parçalıyor, ek enerjiyle birlikte 4 ya da 6 yeni nötron ortaya çıkıyordu. Eğer bunlardan her biri yalnızca birer atom parçalayabilse reaksiyonun yeni aşamasında 8 ile 27 arasında yeni nötron ortaya çıkar ve bu olay böylece sürüp gider. Böylece zincirleme reaksiyon artan bir hızla oluşur.Fakat kuramda ileri sürülen ile gerçekte olan, her zaman aynı değildir. Nötronların çoğu diğer bir atomu parçalamayı başaramayacak ve hedefe her ulaşamayışta zincir reaksiyonu zayıflayacaktır. Atom bilginleri kısa sürede uranyumdan geniş çapta enerji elde edebilmek için zincir reaksiyonunun kendi kendine sürdürmesi gereğinin farkına vardılar. Yeter sayıda nötronun yeter sayıda atoma çarparak onları parçalamalarım sağlamak için yol bulunmalıydı. Fermi'nin 1942′deki uranyumgra-tit pili bu sonucu tam olarak başardı. Fermi, deneylerinde yavaş hareket eden nötronların parçalama meydana getirmek bakımından daha etkili olduklarını bulmuştu. Ancak, çekirdeğin parçalanmasından meydana gelen nötronların çoğu fazla hızlıydılar. Eğer zincir reaksiyonu elde edilmek isteniyorsa, bu nötronları etkili oldukları hızlara kadar yavaşlatmanın çaresi olacaktı.

Fermi, karbonun saf bir şekli olan grafit gibi bazı maddelerin çekirdeklerinin nötronları yutma eğiliminde olmayıp sıçrattıklarını saptadı. Tıpkı bir lâstik topun beton duvardan geri gelmesi gibi öte yandan çekirdekleri süngere benzer cisimler de vardır ve bunlar, geçen nötronları hiç zarar görmeden yutabilirler. En geri teptirici ve yutucu çekirdeklerin bir karışımı, Fermi'ye çekirdek parçalanmasını nazik bir şekilde denetleme olanağını verdi.